به نام خدایی که رحمتش بی اندازه و مهربانی اش همیشگی است
با عرض سلام و ادب خدمت والدین گرامی
جلسه ی سی و دوم از درس مهارت های زندگی را با عنوان "امید= موفقیت- 2" که با هدف "مهارت امید و امیدواری- 2" است را پی می‌گیریم.
امروزه در علم روان شناسی، تحقیقات زیادی در مورد امید واثرات روانی آن انجام می شود. امید یک مهارت است یعنی می توان با آموزش، تمرین و ممارست فنون و روش هایی آن را یادگرفت. مربیان و والدین درکسب مهارت امید کودکان نقش مهمی دارند.
برخی از جملاتی که در گفتگوهای روزمره خود به کار می بریم نشان دهندۀ این است که اطرافیان واتفاقات زندگی، امیدواری ما را کم یا زیاد می کنند. به طور مثال می گوییم فلانی مرا ناامید کرد، یا با شنیدن حرف های پزشک امیدوار شدم. البته دیگران، حوادث و تجربیات در امیدواری ما تأثیردارند اما ما هم می توانیم در افزایش این مهارت خود نقش بیشتری داشته باشیم.
امید یک روندی فکری است که به ما یاری می‌دهد تا در راه رسیدن به هدف‌هایمان به طرز موثری بکوشیم، امید بخشی از روند طبیعی رشد کودکان است.
یکی از مسائلی که فرزندان باید یاد بگیرند، این است که باید هدف داشته باشند و برای هدف داشتن هم برنامه ریزی خیلی مهم است. برای مثال، صبح از خواب برخاستن، صبحانه خوردن و غیره هدف‌هایی که هر کدام هدف‌هایی فرعی در بردارند؛ مادری که با برنامه ریزی در محیط خانه کار می‌کند باعث شده تا فرزند هم در برنامه ریزی عملکرد مادر یاد بگیرد.
فرزندان در سن نوجوانی با 2 حالت برخورد می‌کنند؛ تعدادی از آنها با قضیه بلوغ به صورت مخالف و دعوا، پرخاش برخورد می‌کنند و تعدادی دیگر در خود فرو ریخته و حالت افسردگی به آنها دست می‌دهد و گاهی سخت گیر و گاهی به صورت سرسری رفتار می‌کنند.
بنابراین در راستای آموزش مهارت های زندگی به کودکان سعی نمودیم تا این جلسه را نیز به مثابه جلسه ی گذشته به مقوله ی امید و تفکر مثبت اختصاص دهیم.
